بیشترین میزان SFA در ناپلی آرتمیا فرانسیسکانا مربوط به تراکم ۱۰۰۰۰۰ ناپلیوس در لیتر با غلظت ۲/۰ گرم در لیتر به مدت ۹ ساعت غنی سازی (۷۷۵/۰±۸۶۳/۳) بود که با تیمار شاهد (۷۶۲/۰±۷۰۶/۳) اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰ <P). این نتیجه نشان می دهد که غنی سازی ناپلی آرتمیا فرانسیسکانا نتوانست سبب افزایش SFA در ناپلیوس ها گردد، همچنین میزان کم SFA در این ناپلیوس ها با توجه به میزان کم آن در روغن کلزای مورد استفاده ۸-۶% قابل توجیه می باشد.
در ناپلی آرتمیا فرانسیسکانا بیشترین میزان MUFAو TFA در تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلیوس در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن به مدت ۱۸ ساعت (به ترتیب برابر۵۲۸/۰±۶۸۵/۱۲ و ۵۲۸/۰±۲۸۶/۲۵) مشاهده شد که با تراکم ۵۰۰۰۰ و ۱۰۰۰۰۰ به ترتیب به مدت ۱۵ و ۹ ساعت غنی سازی با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر کلزا اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰<P). این نتایج نشان داد که غنی سازی با روغن کلزای مورد استفاده به طور قابل توجهی میزان MUFA را در ناپلیوس ها افزایش داد، که منطبق با میزان بالای آن در روغن کلزا (۶۹-۵۶%) بود.
در ناپلی آرتمیا ارومیانا بیشترین میزان SFAدر تراکم ۱۰۰۰۰۰ ناپلیوس در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی (۸۴۰/۰±۴۵۷/۶) دیده شد که با میزان آن در تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلیوس در لیتر با غلظت ۱/۰ گرم در لیتر روغن به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی (۵۹۸/۰±۰۵۸/۵) اختلاف معنی داری نشان نداد (۰۵/۰<P). این تیمارها به طور معنی داری با تیمار شاهد متفاوت بودند (جدول ۴-۱۱).
بیشترین میزان MUFA در ناپلی آرتمیا ارومیانا، در تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلیوس در لیتر با غلظت ۱/۰ گرم در لیتر و تراکم ۱۰۰۰۰۰ با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر به مدت ۱۸ ساعت دیده شد، قابل ذکر است که این تیمارها از حداکثر مقدار SFA برخوردار بودند. این یافته نشان دهنده تاثیر غنی سازی بر افزایش میزان MUFA و SFA در ناپلی آرتمیا ارومیانا بود. با توجه به اینکه میزان MUFA در روغن کلزا به عنوان محیط غنی کننده بالاست (۶۹-۵۶%)، بنابراین انتظار می رود که با افزایش مدت زمان غنی سازی میزان آن در ناپلیوس ها نیز افزایش یابد، البته کاهش آن در بعضی از تیمارها به دلیل تبدیل آن به اسیدهای چرب با زنجیره بلندتر و مصرف آن توسط خود ناپلی به عنوان منبع انرژی است، چرا که در ماهیان MUFA به عنوان منبع ترجیحی تامین انرژی مطرح است (Glencross, 2009).

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

بیشترین میزان TFA در ناپلی آرتمیا ارومیانا، در تیمار با تراکم ۱۰۰۰۰۰ ناپلیوس در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی مشاهده شد که با هر سه غلظت (۱/۰، ۲/۰ و ۳/۰ گرم در لیتر) در تراکم ۵۰۰۰۰ به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی با روغن کلزا اختلاف معنی داری نداشت (۰۵/۰ <P).
۵-۷- مقایسه تیمارهای مختلف آرتمیا فرانسیسکانا و آرتمیا ارومیانا به منظور انتخاب بهترین تیمار در هر گونه
در بین تیمارهای مختلف آرتمیا فرانسیسکانا، دو تیمار به عنوان بهترین تیمار از لحاظ میزان بالای اسیدهای چرب مختلف انتخاب شدند که از درصد بقای نسبتاً بالایی نیز برخوردار بودند. همچنین طول کل آن ها نسبت به اندازه دهان و دستگاه گوارش ماهیان آب شیرین و لب شور مناسب بود. تیمار ۱ با تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۵ ساعت غنی سازی که نسبت به تیمار ۲ با تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی دارای طول کل کمتر (۰۵/۰<P) و درصد بقای بیشتر (۰۵/۰>P) بود (ضمیمه ۱). اگرچه میزان LA، ALA، ARA، EPA، DHA، PUFA، (n-6) PUFA، (n-3) PUFA، SFA، MUFA و TFA در تیمار ۱ نسبت به تیمار۲ کمتر بود، ولی از لحاظ میزان این اسیدهای چرب بین دو تیمار اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (۰۵/۰<P). بنابراین بهترین تیمار برای پرورش آرتمیا فرانسیسکانا در حد وسیع و غنی سازی با روغن کلزا محلی و استفاده در تغذیه آبزیان، تیمار ۱ می باشد که در مدت زمان کمتری نسبت به تیمار ۲ برای برداشت آماده شده بنابراین سبب صرفه جویی در زمان می گردد.
همچنین در بین تیمارهای مختلف آرتمیا ارومیانا، دو تیمار به عنوان بهترین تیمار از لحاظ میزان بالای اسیدهای چرب مختلف انتخاب شدند که درصد بقای نسبتاً بالایی هم داشتند. علاوه بر این طول کل آن ها نیز نسبت به اندازه دهان و دستگاه گوارش ماهیان آب شیرین و لب شور مناسب تشخیص داده شد. تیمار ۱ با تراکم ۱۰۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی که نسبت به تیمار ۲ با تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۱/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی دارای طول کل بیشتر (۰۵/۰<P) و درصد بقای کمتر(۰۵/۰<P) بود. میزان ARA، DHA، PUFA، SFA و TFA در تیمار ۱ نسبت به تیمار۲ بیشتر بود، ولی از لحاظ میزان این اسیدهای چرب بین دو تیمار اختلاف معنی داری دیده نشد (۰۵/۰<P)، اما میزان (n-3) PUFA در تیمار ۱ به طور معنی داری بیشتر از تیمار ۲ تعیین گردید (۰۵/۰>P). اگرچه میزان اسیدهای چرب LA، ALA، EPA، (n-6) PUFA و MUFA در تیمار ۲ بیشتر از تیمار ۱ بود ولی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (۰۵/۰<P) (ضمیمه ۲). بنابراین بهترین تیمار برای پرورش آرتمیا ارومیانا در حد وسیع و غنی سازی با روغن کلزای محلی و استفاده در تغذیه آبزیان، تیمار ۱ بود چرا که برای پرورش این تیمار نسبت به تیمار ۲ به امکانات کمتری نیاز است و هزینه ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد (تا ۵۰%).
۵-۸- مقایسه بهترین تیمارهای آرتمیا فرانسیسکانا و آرتمیا ارومیانا
بهترین تیمار آرتمیا ارومیانا با تراکم ۱۰۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی، میزان طول کل کمتر و درصد بقای بیشتری نسبت به بهترین تیمار آرتمیا فرانسیسکانا (تراکم ۵۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۵ ساعت غنی سازی) داشت (۰۵/۰>P)، همچنین میزان اسیدهای چرب ALA، PUFA، (n-3) PUFA، SFA و TFA در تیمار آرتمیا ارومیانا نسبت به آرتمیا فرانسیسکانا بیشتر بود (۰۵/۰>P). البته لازم به ذکر است که میزان ALAآرتمیا ارومیانا غنی نشده هم به طور قابل توجهی بالاتر از آرتمیا فرانسیسکانا غنی نشده بود که می تواند به دلیل پیشینه تغذیه ای والدین تولید کننده سیست و اختلافات ژنتیکی دو گونه باشد (Schauer et al., 1980)، همچنین میزان (n-3) PUFA و PUFA کل در آرتمیا ارومیانا غنی نشده بالاتر از آرتمیا فرانسیسکانا غنی نشده بود (۰۵/۰<P)، همچنین بعد از غنی سازی در بهترین تیمار آرتمیا ارومیانا میزان آن به طور معنی داری بیشتر از گونه فرانسیسکانا تعیین گردید (۰۵/۰>P). با وجود اینکه میزان SFA و TFA در آرتمیا فرانسیسکانا غنی نشده بیشتر از آرتمیا ارومیانا بود، ولی بعد از غنی سازی میزان آن ها در آرتمیا ارومیانا به طور معنی داری بیشتر بود. میزان LA،DHA ، (n-6) PUFA و MUFA در آرتمیا فرانسیسکانا غنی نشده بالاتر بود. میزان آن ها در بهترین تیمار گونه فرانسیسکانا نیز بیشتر از گونه ارومیانا سنجش گردید (۰۵/۰<P). همچنین میزان EPA و ARA در گونه فرانسیسکانا غنی نشده به طور معنی داری بیشتر از آرتمیا ارومیانا غنی نشده بود. در بهترین تیمار گونه فرانسیسکانا میزان ARA به طور معنی داری بالاتر بود و میزان EPA نیز بیشتر است اما اختلاف معنی داری با میزان EPA در بهترین تیمار گونه ارومیانا نداشت(ضمیمه ۳).
۵-۹- نتیجه گیری کلی
با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر می رسد که بهترین تیمار بین دو گونه آرتمیا فرانسیسکانا و آرتمیا ارومیانا در غنی سازی با روغن کلزا، تراکم ۱۰۰۰۰۰ ناپلی در لیتر با غلظت ۳/۰ گرم در لیتر روغن کلزا به مدت ۱۸ ساعت غنی سازی در گونه ارومیانا باشد که این تیمار دارای حداکثر مقادیر اسیدهای چرب ALA، PUFA، (n-3) PUFA، SFA و TFA نسبت به بهترین تیمار گونه فرانسیسکانا است (۰۵/۰>P). اگرچه از لحاظ میزان اسیدهای چربLA ، EPA، DHA، (n-6) PUFA و MUFAنسبت به گونه فرانسیسکانا مقادیر کمتری داشت، ولی اختلافات معنی دار نبودند (۰۵/۰<P). تنها میزان اسید چرب ARA در بهترین تیمار آرتمیا فرانسیسکانا نسبت به بهترین تیمار آرتمیا ارومیانا به طور معنی داری بیشتر بود (۰۵/۰>P)، ولی با توجه به نتایج به دست آمده می توان از آن صرف نظر کرد، چرا که مقدار آن در مقایسه با دیگر اسیدهای چرب قابل توجه نمی باشد، از سوی دیگر اهمیت DHA و EPA برای مراحل لاروی بیشتر است.
در این پژوهش تمامی فرضیه های جایگزین به اثبات رسیدند، به عبارت دیگر غنی سازی با روغن کلزا تاثیر معنی داری بر رشد و بقا و میزان اسیدهای چرب ناپلی هر دو گونه داشت.
۵-۱۰- پیشنهادات
با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش و منابع موجود، پیشنهادات تحقیقاتی زیر به منظور ارتقا و پیشبرد صنعت آبزی پروری کشور ارائه می گردند:
بررسی تاثیر شوری و دما بر بهینه سازی غنی سازی ناپلی آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا با روغن کلزا و سایر روغن های گیاهی علاوه بر شرایط اعمال شده در تحقیق حاضر
ترویج نتایج حاصل از این تحقیق در مراکز پرورش ماهیان آب شیرین در کشور به منظور بهبود کیفیت ماهیان
تغذیه ماهیان آب شیرین و لب شور با ناپلی غنی شده با روغن های گیاهی و بررسی تاثیر آن ها بر بازماندگی، رشد و عملکرد سیستم ایمنی آن ها
استفاده از نمک اقیانوس برای تهیه آب شور به منظور غنی سازی ناپلی گونه های مختلف آرتمیا
فهرست منابع و ماخذ
منابع
آذری تاکامی، ق.، مشکینی، س.، رسولی، ع. و امینی، ف.، ۱۳۸۶٫ بررسی اثرات تغذیه ای ناپلیوس آرتمیا ارومیانا غنی شده با ویتامین C روی رشد، درصد بقا و مقاومت در برابر استرس های محیطی در لاروهای قزل آلای رنگین کمان، پژوهش و سازندگی، شماره ۶۶، صفحات: ۳۲-۲۵٫
آق، ن.، ۱۳۸۱٫ بررسی بیولوژیکی و اکولوژیکی آرتمیا ارومیانا. گزارش نهایی طرح تحقیقات ملی، ۱۵۰ ص.
آق، ن. و نوری، ف.، ۱۳۷۶٫ معرفی یک گونه بکرزای آرتمیا از حوالی دریاچه ارومیه و مقایسه مورفولوژیکی آن با A.urmiana، اولین کنگره جانورشناسی ایران، ۴۵ص.
جواهری بابلی، م.، متین فر، ع. و آق، ن.، ۱۳۸۵٫ بررسی اثرات زیستی ناپلیوس آرتمیا غنی شده با اسیدهای چرب غیراشباع بلندزنجیره به عنوان غذای آغازین برای لارو ماهی آزاد دریای خزر(Salmo trutta caspius). مجله علوم محیطی ۱۱، صفحات ۶۴-۵۵٫
کاظمی، ا.، ۱۳۸۹٫ جایگزینی روغن ماهی با روغن های گیاهی برای غنی سازی ناپلی آرتمیا جهت تغذیه لارو قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)و بررسی تاثیر آن بر رشد، بازماندگی و مقاومت در برابر استرس اکسیژن، شوری و دما. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه. ۱۰۲ ص.
مناف فر، ر.، ۱۳۸۰٫ غنی سازی ناپلیوس Artemia urmiana با امولسیون اسیدهای چرب و جلبک دونالیلا و بررسی متابولیسم HUFA تحت انکوباسیون سرد. پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس تهران، ۷۹ ص.
نوری، ف.، ۱۳۷۵٫ گزارش نهایی طرح تحقیقاتی بررسی مرفولوژی، تولیدمثل و مراحل رشد آرتمیای دریاچه ارومیه، گزارش علمی معاونت پژوهشی دانشگاه ارومیه، ایران، ۷۴ ص.
Abatzopoulos, T.J., Agh, N., Van Stappen, G., Razavi Rouhani, S.M. & Sorgeloos, P., 2006. Artemia sites in Iran. Journal of Marine Biologocal Association of U.K., 86: 299-307.
Abelin, P., 1991. Development and evaluation of unconventional forms of Artemia sp. as food for penaeid shrimp. PhD thesis, University of Ghent, Belgium. 189 p.
Agh, N. & Sorgeloos, P., 2005. Handbook of Protocols and Guidelines for Culture and Enrichment of Live Food for Use in Larviculture. Urmia University, Urmia, Iran.60p.
Agh, N., Noori, F., Irani, A., Van Stappen, G. & Sorgeloos, P., 2011. Fine tuning of feeding practices for hatchery produced Persian sturgeon, Acipenser persicus and Beluga sturgeon, Huso huso. Aquaculture Research, 44(3): 335-344.
Ahmadi, M.R., Leibovitz, H. & Simpson, K.L., 1990. Nutrient composition of Iranian brine shrimp (Artemmia urmiana). Comparative Biochemistry and Physiology- Part B, 95(2): 225-228.
Ako, H., Tamaru, C.S, Bass, P. & Lee, C.S., 1994. Enhancing the reresistance to physical stress in larvae of Mugil cephalus by the feeding of enriched Artemia nauplii. Aquaculture, 122: 81-90.
Alvarez, J.P., Blanco, A., Silva C. & Planas, M., 2009. Proximate biochemical composition and enzymatic activities in eggs of farmed seahorses Hippocampus guttulatus and H. hippocampus (project hippocampus). World Aquaculture, Veracruz (México), 25-29.
Anger, K., 2001. The biology of decapod crustacean larvae. In: Vonk, R. (Eds.), Crustacean Issues, 14: 419p.
Arulvasu, C. & Munuswamy, N., 2009. Survival, growth and composition of Poecilia latipinna fry fed enriched Artemia nauplii. Current Science, 96: 114-119.
Azari-Takami, G., Mahmoodzadeh, H. & Grailu, Z., 2001. Survey of the stability of n–۳ highly unsaturated fatty acids following enrichment of Artemia by various oil and subsequent starvation. International workshop on Artemia urmiana, Iran. 12th-15th, May 2001, p 12.
Bell, J.G., McVicar, A.H., Park, M.T. & Sargent, J.R., 1991. High dietary linoleic acid affects fatty acid compositions of individual phospholipids from tissues of Atlantic salmon (Salmo salar): association with stress susceptibility and cardiac lesion. Journal of Nutrition, 121: 1163– ۱۱۷۲٫
Bell, J.G., Dick, J.R., McVicar, A.H., Sargent, J.R. & Thompson, K.D., 1993. Dietary sunflower, linseed and fish oils affect phospholipid fatty acid composition, development of cardiac lesions, phospholipase activity and eicosanoid production in Atlantic salmon (Salmo salar). Prostaglandins Leukot Essential Fatty Acids, 49(3): 665–۶۷۳٫
Bell, J.G., McEvoy, J., Tocher, D.R., McGhee, F., Campbell, P.J. & Sargent, J.R., 2001. Replacement of fish oil with rapeseed oil in diets of Atlantic salmon (Salmo salar) affects tissue lipid compositions and hepatocyte fatty acid metabolism. Journal of Nutrition, 131: 1535– ۱۵۴۳٫
Bell, J.G., Henderson, R.J., Tocher, D.R., McGhee, F., Dick, J.R., Porter, A., Smullen, R. & Sargent, J.R., 2002. Substituting fish oil with crude palm oil in the diet of Atlantic salmon (Salmo salar) affects tissue fatty acid compositions and hepatic fatty acid metabolism. Journal of Nutrition, 132: 222–۲۳۰٫
Bell, J.G. & Sargent, J.R., 2003. Arachidonic acid in aquaculture feeds: current status and future opportunities. Aquaculture, 218: 491–۴۹۹٫
Bengeston, D., Leger, P. & Sorgeloos, P., 1991. USA of Artemia as a food source for aquaculture. Artemia Biology, Pp: 256-285.
Campbell, R., Dams, A., Tatner, M.F., Chair, M. & Sorgeloos, P. 1993. Uptake of Vibrio anguillarum vaccine by Artemia salina as a potencial oral delivery system to fish fry. Fish and Shellfish Immunology, 3: 451-459.
Castell, J.D., Sinnhuber, R.O., Lee, D.J. & Wales, J.H., 1972. Essential fatty acids in the diet of rainbow trout (Salmo gairdneri) growth, feed conversion and some gross efficiency symptoms. Journal of Nutrition, 102: 77– ۸۶٫
Castell, J.D., Blair, T., Neil, S., Howes, K., Mercer, S., Reid, J., Young-Lai, W., Gullison, B., Dhert, P. & Sorgeloos, P., 2001. The effect of different HUFA enrichment emulsions on the nutritional value of rotifers (Brachionus plicatilis) to larval haddock (Melanogrammus aeglefinus). In: Hendry, C.I., Van Stappen, G., Wille, M., Sorgeloos, P. (Eds.), Larvi 01—Fish and Shellfish Larviculture Symposium European Aquaculture Society, Special Publication, vol. 30. Oostende, Belgium, Pp. 111 –۱۱۴٫
Chang, M. & S.E. Southgate. 2001. Effects of varying dietary fatty acid composition on growth and survival of seahorse, Hippocampus spp., juveniles. Aquarium Sciences and Conservation, 3: 205-214.