انواع بسیاری از روش‌های (S-H) ارائه شده‌اند. پارشال و دیوی و نرینگ^[۱۳۳] (۱۹۹۸)، روش (S-H) شرطی^[۱۳۴] را که در آن پارامترهای کنترل مواجهه ‌بر اساس سطح توانایی مشخص می‌شود را ایجاد کردند. همچنین تامسون (۱۹۹۵) نیز شیوه‌ای از کنترل مواجهه شرطی را روی توانایی آزمودنی ایجاد کرد. در رویکردهای سیمپسون – هتر شرطی، ماتریسی از پارامترهای مواجهه سؤال با پارامترهای مواجهه متفاوت برای هر سؤال در هریک از سطوح توانایی مجزا ایجاد می‌شود که با توانایی آزمودنی‌ها رابطه دارد. استوکینگ و لوئیس (۱۹۹۵) روشی برای استفاده از مدل چند جمله‌ای ایجاد کردند. همچنین نوع دیگری از این روش که جایگاه‌های پارامتر کنترل مواجهه نه تنها فراوانی سؤالی که انتخاب می‌شود، بلکه سطح را نیز درنظر می‌گیرد را ارائه کردند (استوکینگ و لوئیس، ۱۹۹۸). این روشی که به روشS-H اضافه شده است (اغلب به عنوان روشS-H شرطی زمانی که مدل چند جمله‌ای به کار نمی‌رود، شناخته می‌شود)، به دلیل مزایای زیادی که برای روش S-H از طریق ایجاد یک پارامتر کنترل مواجهه برای هر سؤال در تعداد متفاوتی از سطوح ایجاد می‌کند، مطلوب است. همچنین، روش دیوی – پارشال، روی سؤالاتی که قبلاً در طول اجرای یک CAT معین اجرا شده شروطی قرار می‌دهد (دیوی و پارشال، ۱۹۹۵؛ پارشال، دیوی و نرینگ، ۱۹۹۸). روش “hybrid” یا “Tri-Conditional” این رویکردها را ترکیب می‌کند و روی هر سؤال، توانایی آزمودنی و زمینه و بافتی که این سؤالات قبلاً اجرا شده است، شرط قرار می‌دهد (نرینگ، دیوی و تامسون، ۱۹۹۸؛ پارشال، هوگارتی^[۱۳۵] و کرومری^[۱۳۶]، ۱۹۹۹).

استفاده از پارامترهای کنترل مواجهه

سیمپسون و هتر (۱۹۸۵) مبحث کنترل مواجهه سؤال را بر اساس یک روش احتمالی بنا کردند. در این روش پارامتر کنترل مواجهه بر اساس رفتار سؤالات در شبیه‌سازی‌های مکرر طرح تست بر روی نمونه‌ای که از توزیع موردنظر توانایی به دست می‌آید، برآورد می‌شود. در این شیوه، یک آزمودنی را که به طور تصادفی از یک گروه مورد نظر آزمودنی‌ها نمونه‌گیری می‌شود را درنظر می‌گیرد، همچنین، بین احتمال ، یعنی، احتمال اینکه یک سؤال از یک لیست مرتب ‌شده‌ای ‌بر اساس یک الگوریتم انتخاب سؤال CAT به عنوان بهترین سؤال برای اجرا انتخاب شود، و بین ، یعنی احتمال اینکه یک سؤال مشروط به اینکه انتخاب شود، اجرا شود، تمایز قائل می‌شوند. این شیوه در جستجوی کنترل مواجهه سؤال یعنی یا احتمال کلی که یک سؤال اجرا شود، است. معادله‌ی (۲-۱۱) این احتمال را محاسبه می‌کند:

(۲-۱۱)

این روش به دنبال این است که حداکثر مقدار همه‌ سؤالات موجود در خزانه، کمتر از مقدار r باشد. مقدار r حداکثر نرخ مطلوب استفاده از سؤال است.

؛ احتمال انتخاب یک سؤال به عنوان بهترین سؤال آزمون.

؛ احتمال اجرای یک سؤال به‌ شرط انتخاب سؤال.

؛ احتمال اینکه یک سؤال اجرا شود. ‌بنابرین‏،

به هریک از سؤالات موجود در خزانه یک پارامتر کنترل مواجهه، یعنی، اختصاص داده می‌شود. این پارامتر از طریق مجموعه‌ای از شبیه‌سازی‌ها با بهره گرفتن از یک طرح آزمون انطباقی که قبلاً ساخته شده و آزمودنی‌های شبیه‌سازی شده‌‌ای که از توزیع مورد نظر توانایی نمونه‌گیری شدند، تعیین می‌شود. پس از هر شبیه‌سازی، نسبت دفعاتی که هر سؤال به عنوان بهترین سؤال انتخاب می‌شود، ، و نسبت تعداد دفعاتی که هر سؤال اجرا می‌شود، ، به طور جداگانه‌ای محاسبه می‌شود. سپس، ، برای چرخش بعدی بر اساس معادله‌ی (۲-۱۲) محاسبه می‌شود:

(۲-۱۲)

شبیه‌سازی و اصلاحات تا جایی ادامه می‌یابد که روش ثابت شود و حداکثر مقدار مشاهده شده برای همه‌ سؤالات تقریباً برابر با مقدار مطلوب r شود. البته، تضمینی وجود ندارد که سرانجام این روش با ثبات شود و به‌راستی هم این امکان وجود ندارد (وندر لیندن و گلاس ۲۰۰۰).

پارامترهای کنترل مواجهه که در انتخاب سؤال به کار می‌روند، هم در طول شبیه‌سازی‌ها و هم بعد از مقادیر پایانی که ساخته شده‌است، به صورت زیر است:

1. 1. لیستی مرتب شده از سؤالات مورد نظر تشکیل دهید.

1. 1. مطلوبترین سؤال را در نظر بگیرید.

1. 1. مطلویترین سؤال را با احتمال اجرا کنید.

1. 1. اگر مطلوبترین سؤال اجرا نشد، از خزانه‌ی سؤالات باقیمانده برای این آزمودنی حذف شود.

1. گام ۳ و ۴ برای مطلوبترین سؤال بعدی تکرار شود. و تا جایی که یک سؤال اجرا شود ادامه یابد.

سؤالاتی که در لیست قبل از سؤال اجرا شده پدیدار می‌شوند، سؤالات انتخاب شده درنظر گرفته می‌شود، و سؤالات انتخاب شده بدون جایگزینی، نمونه‌گیری می‌شوند. سؤالاتی که در لیست بعد از سؤال اجرا شده ظاهر می‌شود، برای بررسی‌های بعدی به خزانه برگردانده می‌شوند. ‌بنابرین‏ روش سیمپسون و هتر می‌تواند به عنوان روش جایگزینی نسبی^[۱۳۷] درنظر گرفته شود. اگر طول لیست منظم‌شده در گام اول خیلی بزرگ باشد و اگر ایجاد اعداد تصادفی در گام سوم با بدشانسی همراه شود، تعداد قابل توجهی از سؤالات ممکن است، برای یک آزمودنی از خزانه حذف شود. با این وجود، اگر طول تست انطباقی برابر با n باشد، باید حداقل n سؤال در خزانه وجود داشته باشد که پارامتر کنترل مواجهه آن برابر با یک باشد. اگر این تعداد سؤال وجود نداشت، ‌بنابرین‏، ممکن است برای برخی از آزمودنی‌ها برای اجرای یک آزمون انطباقی کامل سؤالات کافی در خزانه وجود نداشته‌باشد. در مواقعی که n مورد از چنین سؤالاتی در پایان چرخش وجود ندارد، سیمپسون و هتر، روش معقولانه‌ای پیشنهاد می‌کنند، به‌طوری‌که مقادیر پارامترهای کنترل مواجهه را منظم می‌کنند و بزرگترین n را برابر با یک قرار می‌دهند. این روش باعث می‌شود که نرخ مواجهه سؤالاتی که کمترین محبوبیت را دارند، افزایش یابد (وندر لیندن و گلاس، ۲۰۰۰؛ هتر و سیمپسون، ۱۹۹۷).

مزیت روش سیمپسون و هتر این است که کنترل مستقیمی روی احتمال اینکه یک سؤال اجرا شود، ، در جمعیت مورد نظر آزمودنی‌ها را به دست می‌آورد. با این وجود، شبیه‌سازی‌ها باید مقادیری از ، را برای هر سؤال به دست آورند. به دست آوردن این مقادیر برای خزانه‌هایی با ساختار پیچیده، زمان‌بر می‌باشد. اگر یک خزانه‌ی سؤالی با اضافه‌شدن یا حذف شدن یک سؤال تغییر یابد، یا اگر توزیع توانایی‌های جامعه‌ هدف تغییر بابد، شبیه‌سازی‌ها باید برای خزانه‌ی جدید و یا جامعه‌ هدف جدید تکرار شود تا کنترل مواجهه پیوسته را برای تضمین کند ( استوکینگ، ۱۹۹۳؛ هتر و سیمپسون، ۱۹۹۷؛ وندرلیندن و گلاس، ۲۰۰۰). بعلاوه، اگر ساختار خزانه‌ی سؤال تطابق مناسبی با ساختار ویژگی‌های آزمون نداشته باشد، روش سیمپسون و هتر ممکن است دچار واگرایی شود، و این امکان وجود ندارد که مقادیر با ثباتی از برای هر سؤال در خزانه به دست آید (استوکینگ، ۱۹۹۳).

تعادل محتوایی آزمون

امنیت آزمون‌ها و سؤالات در CAT به کنترل مواجهه و یا محدودیت‌هایی که روی فراوانی اجرای آزمون در میان آزمودنی‌ها قرار می‌گیرد، مربوط است،. مفهوم کنترل مواجهه سؤال با مفهوم برقرای قیود محتوایی رابطه‌ بالایی دارد.

1. 1. . high.stakes ↑

1. 1. . Van der Linden & Glas ↑

1. 1. . Stocking & Swanson ↑

1. 1. . large.scale ↑