I2Z1SA0
۴۰/۳۹ a
۷۵/۲۵ a
۷۷/۳۶ a-c
۱۷/۶ ab
I2Z1SA1
۱۴/۳۰ c-g
۵۴/۳۰ a
۵۳/۳۵ b-d
۱۰/۴ e-g
I2Z2SA0
۵۱/۳۰ c-g
۲۰/۳۳a
۹۱/۳۳ b-d
۷۹/۴ c-e
I2Z2SA1
میانگین هایی که حداقل در یک حرف مشترکند، اختلاف آماری معنی داری در آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال پنج درصد ندارند.
۴-۲۱: روز تا رسیدگی:
در جدول تجزیه واریانس صفت روزتا رسیدگی تحت تأثیر تنش آبی قرار گرفته و در سطح آماری پنج درصد معنی دار شد، ولی مصرف زئولیت، مصرف سالیسیلیک اسید و اثرات متقابل آن ها از لحاظ آماری تأثیر معنی داری را روی روز تا رسیدگی نداشتند (جدول۴-۲۱). نتایج جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی نشان داد که صفت روز تا رسیدگی با افزایش شدت تنش آبی کاهش می یابد به طوری که بیشترین روز تا رسیدگی با میانگین ۵۴/۱۰۶ روز متعلق به تیمار آبیاری شاهد (بدون اعمال تنش) و کمترین روز تا رسیدگی با میانگین ۱۶/۹۸ روز مربوط به تیمار تنش آبی شدید (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه) مشاهده شد (جدول۴-۲۲). همچنین با افزایش مصرف زئولیت تعداد روز تا رسیدگی نیز افزایش می یابد و همچنین محلول پاشی سالیسیلیک اسید بر روی صفت تعداد روز تا رسیدگی تأثیر مثبت گذاشته و باعث افزایش آن نسبت به تیمار عدم مصرف سالیسیلیک اسید شد (جدول۴-۲۲). در مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و زئولیت، بیشترین روز تا رسیدگی با میانگین ۵/۱۰۷ روز متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت و کمترین روز تا رسیدگی با میانگین ۸۷/۹۵ روز مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت بود (جدول۴-۲۳). در بین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و سالیسیلیک اسید بیشترین روز تا رسیدگی با میانگین ۰۸/۱۰۷ روز مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین آن با میانگین ۰۸/۹۷ روز متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳). طبق نتایج جدول مقایسه میانگین های اثرات متقابل سه گانهی صفات مشاهده شد که بیشترین روز تا رسیدگی با میانگین ۵۰/۱۰۷ روز مربوط به تیمار (آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن در هکتار زئولیت + محلول پاشی سالیسیلیک اسید) بود و کمترین روز تا رسیدگی با میانگین ۲۵/۹۴ روز متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت + عدم مصرف سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۴).
به نظر می رسد هرچه دوره ی رشد گیاه طولانی تر باشد، امکان انجام فتوسنتز و ذخیره ی مواد غذایی افزایش می یابد و در نهایت موجب افزایش عملکرد دانه می شود. در این آزمایش هرچه میزان رطوبت بیشتری در اختیار گیاه بوده است دوره رشد آن نیز طولانی تر از شرایط تنش شدید رطوبتی می باشد. با افزایش مصرف زئولیت نیز به دلیل در اختیار قرار گرفتن رطوبت بیشتر برای گیاه در نتیجه گیاه از دوره ی رشد طولانی تری نسبت به عدم مصرف زئولیت وجود دارد، برخوردار است. مصرف سالیسیلیک اسید نیز در کاهش تبخیر و تعرق و نگهداری رطوبت در گیاه نقش مثبتی را ایفا می کند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
۴-۲۲: درصد روغن:
در جدول تجزیه واریانس صفات درصد روغن گلرنگ تحت تأثیر تنش آبی، مصرف زئولیت، مصرف سالیسیلیک اسید و اثرات متقابل آن ها قرار گرفته و در سطح آماری یک درصد معنی دار شد ولی اثر متقابل زئولیت و سالیسیلیک اسید اختلاف معنی داری را از لحاظ آماری روی آن نشان نداد (جدول۴-۲۱). در مطالعه ای، تنش خشکی باعث کاهش میزان روغن دانه ی ارقام گلرنگ گردید ((Rudra naik et a., 200l ولی در مطالعه طاوسی (۱۳۸۶) تنش خشکی تأثیر معنی داری بر میزان روغن دانه ی ارقام گلرنگ بهاره نداشت. نادری درباغشاهی و همکاران (۱۳۸۶)، در پژوهشی عنوان کردند که میزان روغن دانه تحت تأثیر هیچکدام از تیمار های آزمایشی قرار نگرفت و میزان روغن دانه با یک دامنه ی ۷۲/۲۷ تا ۲۴/۲۸ درصد بدون تفاوت معنی داری همگی در یک گروه آماری قرار گرفتند. نتایج جدول مقایسه میانگین های اثرات اصلی صفات نشان داد که با افزایش شدت تنش آبی درصد روغن دانه کاهش یافت به طوری که بیشترین درصد روغن دانه با میانگین ۴۲/۳۶ درصد متعلق به تیمار آبیاری بدون تنش آبی (شاهد) و کمترین درصد روغن دانه با میانگین ۴۵/۲۸ درصد مربوط به تیمار آبیاری اعمال تنش شدید آبی (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه) بود (جدول۴-۲۲). در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت با افزایش مقدار مصرف آن درصد روغن دانه نیز افزایش پیدا کرد به طوری که بیشترین درصد روغن دانه با میانگین ۶۴/۳۵ درصد مربوط به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین درصد روغن دانه با میانگین ۷۲/۲۹ درصد متعلق به تیمار عدم مصرف زئولیت مشاهده شد. در این آزمایش با مصرف سالیسیلیک اسید نیز درصد روغن گلرنگ افزایش نشان داد به طوری که بیشترین و کمترین درصد روغن با میانگین های ۷۱/۳۴ و ۲۰/۳۱ درصد به ترتیب مربوط به تیمار محلول پاشی و تیمار عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۲). موسوی فر و همکاران (۱۳۸۸) عنوان کردند درصد روغن دانه در تیمار های مختلف آبیاری تفاوت معنی داری داشت، به طوری که تیمار آبیاری کامل و آبیاری تا دانه بندی بیشترین درصد روغن را داشتند و میزان روغن دانه در دامنه ی ۲۱/۲۴ تا ۳۰/۳۶ درصد قرار گرفت. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و زئولیت نشان داد که بیشترین درصد روغن با میانگین ۵۸/۳۸ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه به همراه مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین مقدار آن با میانگین ۳۶/۲۹ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت بود (جدول۴-۲۳). بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و سالیسیلیک اسید، بیشترین درصد روغن با میانگین ۳۸/۳۸ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین مقدار آن با میانگین ۴۹/۲۶ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ دردصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳). در بین اثرات متقابل دوگانه زئولیت و سالیسیلیک اسید بیشترین درصد روغن با میانگین ۱۹/۳۷ درصد مربوط به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین میزان آن با میانگین ۸۳/۲۷ درصد متعلق به تیمار عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳). فراست (۱۳۸۹) عنوان کرد که درصد روغن دانه تحت تأثیر آبیاری قرار گرفت و در سطح آماری یک درصد معنی دار شد به طوری که بیشترین درصد روغن دانه با میانگین ۸۳/۳۲ درصد در تیمار آبیاری معادل ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه بدست آمد. در این آزمایش بر اساس نتایج جدول مقایسه میانگین های اثرات متقابل سه گانهی صفات مشاهده شد که بیشترین درصد روغن دانه با میانگین ۷۲/۴۰ درصد متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۸۵ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار + محلول پاشی سالیسیلیک اسید) و کمترین درصد روغن دانه با میانگین ۷۷/۲۴ درصد مربوط به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۴). ذاکری (۱۳۷۵) در بررسی خود بر روی ارقام بهاره ی گلرنگ در اصفهان گزارش نمود که متوسط درصد روغن ارقام مورد آزمایش بین ۲۷/۳۶ و ۹۸/۳۳ درصد بود. بر اساس نتایج بدست آمده ار تحقیق کافی و رستمی (۱۳۸۶) درصد روغن دانه در تیمار های آبیاری اختلاف معنی داری داشت و در هر دو سال اجرای آزمایش بیشترین درصد روغن مربوط به تیمار آبیاری کامل بود که با دو تیمار دیگر اختلاف معنی داری داشت. به نظر می رسد که اعمال تنش آبی، طول دوره ی پر شدن دانه ها را کاهش می دهد و فرصت بیشتری برای تجمع پروتئین در دانه ها را فراهم می کند، همچنین با افزایش شدت تنش آبی، مقدار تنفس گیاه افزایش می یابد و از این طریق انرژی نگهداری پایه گیاه بیشتر و از ذخایر چربی گیاه کاسته خواهد شد و در نتیجه درصد روغن دانه کاهش می یابد. با مصرف زئولیت رطوبت مناسبی در اختیار گیاه قرار گرفته در نتیجه گیاه رشد مناسبی را داشته و در شرایط دشوار رشد که برای رشد گیاه با صرف انرژی نگهداری بالا و افزایش سوخت و ساز اسیدهای چرب می باشد مواجه نشده است تعداد دانه های بیشتری تولید شده و همین امر باعث افزایش درصد روغن شده است و مصرف سالیسیلیک اسید نیز در افزایش درصد روغن دانه مؤثر بوده و موجب افزایش آن نسبت به عدم مصرف سالیسیلیک اسید شده است. این نشان دهنده ی آن است که سالیسیلیک اسید به هنگام وجود تنش آبی توانسته مانع از رسیدن آسیب زیاد به گیاه شده و گیاه به واسطه برخورد کمتر با شرایط تنش زای محیطی توانسته است درصد روغن خود را حفظ و از کاهش آن جلوگیری نماید.
۴-۲۳: عملکرد روغن:
نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که عملکرد روغن تحت تأثیر تنش آبی، مصرف زئولیت، مصرف سالیسیلیک اسید و اثر متقابل آبیاری و زئولیت در سطح آماری یک درصد معنی دار شد. ولی اثرات متقابل آبیاری و سالیسیلیک اسید و اثر متقابل زئولیت و سالیسیلیک اسید و همچنین اثر متقابل سه گانه ی آبیاری، زئولیت و سالیسیلیک اسید از لحاظ آماری اختلاف معنی داری روی آن نشان ندادند (جدول۴-۲۱). بر اساس نتایج جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی صفات مشاهده شد که با افزایش شدت تنش آبی عملکرد روغن نیز کاهش می یابد به طوری که بیشترین و کمترین عملکرد روغن با میانگین های ۱۶/۳۴۹ و ۰۶/۱۳۲ کیلوگرم در هکتار متعلق به تیمارهای آبیاری بر اساس ۱۰۰ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه بود. در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت نیز با افزایش مقدار مصرف زئولیت عملکرد روغن نیز افزایش نشان داد به طوری که بیشترین عملکرد روغن با میانگین ۲۷/۳۳۰ کیلوگرم در هکتار از تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین عملکرد روغن با میانگین ۱۸/۱۸۳ کیلوگرم در هکتار از تیمار عدم مصرف زئولیت بدست آمد (جدول۴-۲۲). طبق نتایج این جدول مشاهده شد که با مصرف سالیسیلیک اسید عملکرد روغن افزایش پیدا کرد به طوری که در تیمار محلول پاشی سالیسیلیک اسید عملکرد روغن برابر با ۳۵/۲۵۹ کیلوگرم در هکتار بود (جدول۴-۲۲). موسوی فر و همکاران (۱۳۸۸) اظهار داشتند که بیشترین عملکرد روغن در تیمار آبیاری کامل و کمترین مقدار آن در شرایط آبیاری تا مرحله ی تکمه دهی حاصل شد. همچنین آن ها عنوان کردند که تیمار های آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله ی دانه بندی از نظر درصد روغن تفاوت معنی داری نداشتند و از نظر مقایسه میانگین در یک گروه آماری قرار گرفتند، بنابر این تفاوت مشاهده شده در عملکرد روغن بین این دو سطح آبیاری مربوط به کاهش عملکرد دانه در شرایط قطع آبیاری در مرحله ی دانه بندی است. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و زئولیت نشان داد که بیشترین عملکرد روغن با میانگین ۲۷/۴۰۸ کیلوگرم در هکتار متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه همراه مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین مقدار آن با میانگین ۳۳/۸۲ کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار آبیاری براساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئولیت بود (جدول۴-۲۳). در بین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و سالیسیلیک اسید بیشترین عملکرد روغن با میانگین ۹۶/۳۶۸ کیلوگرم در هکتار متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین عملکرد روغن با میانگین ۶۲/۱۱۴ کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳). همچنین در بین اثرات متقابل دوگانه زئولیت و سالیسیلیک اسید بیشترین عملکرد روغن با میانگین ۹۷/۳۲۰ کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین آن با میانگین ۷۷/۱۶۱ کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳).
نتایج آزمایشی بر این نکته تأکید دارد که تغییرات عملکرد روغن مشابه تغیرات عملکرد دانه است و همبستگی زیادی با آن دارد (Kafi and Rostami, 2008). در این آزمایش نتایج جدول مقایسه میانگین های اثرات متقابل سه گانهی صفات نشان داد که بیشترین عملکرد روغن با میانگین ۸۲/۴۲۳ کیلوگرم در هکتار متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار + محلول پاشی سالیسیلیک اسید) و کمترین عملکرد روغن با میانگین ۵۲/۶۸ کیلوگرم در هکتار متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۴). فراست (۱۳۸۹) در پژوهشی اظهار داشت که عملکرد روغن تحت تأثیر آبیاری قرار گرفت و در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد به طوری که بیشترین و کمترین عملکرد روغن با میانگین های ۲/۴۰۷ و ۷/۲۹۷ کیلوگرم در هکتار به ترتیب مربوط به تیمار های آبیاری معادل ۱۰۰ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه بود. در یک بررسی در رابطه با گلرنگ مشاهده شد که عملکرد روغن نسبت به تنش خشکی کاهش یافت و در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید (Esendal, 2008). وقوع تنش آبی و افزایش شدت آن در طی مراحل رشد گیاه میزان اسمیلات در دسترس گیاه و تشکیل اندام های زایشی را محدود کرده در نتیجه روابط منبع- مخزن مختل شده و در نهایت منجر به کاهش عملکرد دانه می شود. این مسئله موجب کاهش عملکرد روغن در واحد سطح خواهد شد. زئولیت به دلیل ساختمان خاص و جذب رطوبتی که می تواند به صورت برگشت پذیر برای گیاه داشته باشد، می تواند شرایط رشد مناسبی را برای گیاه فراهم کرده و در نتیجه محدودیت اسمیلات و رشد اندام های مختلف گیاه به حداقل میزان خود برساند در نتیجه روی عملکرد دانه و عملکرد روغن گیاه تأثیر گذاشته و باعث افزایش آن می شود. همچنین مصرف سالیسیلیک اسید نیز با ایجاد سیستم دفاعی و تحمل مناسب در مقابل شرایط نامناسب محیطی مانند تنش آبی در گیاه، موجب افزایش عملکرد دانه و روغن نسبت به تیمار عدم مصرف می گردد.
۴-۲۴: اولئیک اسید:
در جدول تجزیه واریانس صفات، اولئیک اسید تحت تأثیر آبیاری، مصرف زئولیت، مصرف سالیسیلیک اسید و اثرات متقابل آن ها در سطح آماری یک درصد و تحت تأثیر اثر متقابل زئولیت و سالیسیلیک اسید در سطح آماری پنج درصد معنی دار شد (جدول۴-۲۱). نتایج آزمایشی نشان داد که افزایش اولئیک اسید در شرایط بدون آبیاری نسبت به شرایط آبیاری کامل ۶/۲ درصد بود (Flagella et al, 2002). نتایج یک بررسی نشان داد که تیمار آبیاری بر محتوای اولئیک اسید مؤثر نیست (Salera and Baldini, 1998) و نتایج سایر محققان همبستگی مثبتی را بین درصد اولئیک اسید و آب مصرفی در طول دوره ی رویشی گزارش کردند (Unger, 1982). در جدول مقایسه میانگین اثرات اصلی میزان اولئیک اسید با افزایش شدت تنش آبی، کاهش نشان داد به طوری که بیشترین میزان اولئیک اسید با میانگین ۰۵/۱۲ درصد متعلق به تیمار آبیاری بدون اعمال تنش آبی (شاهد) و کمترین میزان اولئیک اسید با میانگین ۵۰/۸ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس تنش شدید (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه) بود. در بین سطوح مختلف مصرف زئولیت با افزایش میزان مصرف زئولیت، میزان اولئیک اسید هم افزایش پیدا کرد به طوری که بیشترین و کمترین میزان اولئیک اسید با میانگین های ۷۴/۱۱ و ۸۹/۸ درصد به ترتیب متعلق به تیمارهای مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و عدم مصرف زئولیت بود. با مصرف سالیسیلیک اسید میزان اولئیک اسید افزایش پیدا کرد به طوری که بیشترین و کمترین میزان اولئیک اسید با میانگین های ۰۳/۱۱ و ۶۰/۹ درصد به ترتیب مربوط به تیمارهای محلول پاشی سالیسیلیک اسید و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۲). برخی از محققان افزایش اولئیک اسید و کاهش لینولئیک اسید در شرایط بدون آبیاری نسبت به شرایط آبیاری کم آبی را گزارش کردند (Flagella et al., 2002).
بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و زئولیت بیشترین میزان اولئیک اسید با میانگین ۰۲/۱۴ درصد مربوط به تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار و کمترین آن با میانگین ۹۹/۷ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف زئوایت بود (جدول۴-۲۳). نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه آبیاری و سالیسیلیک اسید نشان داد که بیشترین میزان اولئیک اسید با میانگین ۸۲/۱۲ درصد متعلق تیمار آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین آن با میانگین ۰۹/۸ درصد متعلق به تیمار آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و عدم مصرف سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳). در بین اثرات متقابل دوگانه زئولیت و سالیسیلیک اسید نیز بیشتین مقدار اولئیک اسید با میانگین ۴۴/۱۲ درصد متعلق به تیمار مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار به همراه محلول پاشی سالیسیلیک اسید و کمترین آن با میانگین ۳۹/۸ درصد مربوط به تیمار عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید بود (جدول۴-۲۳). کریمی کاخکی و همکاران (۱۳۸۹) عنوان کردند که اثر آبیاری و رقم روی درصد اولئیک اسید در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانهی صفات نشان داد که بیشترین میزان اولئیک اسید با میانگین ۱۳/۱۴ درصد متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه + مصرف ۸ تن زئولیت در هکتار + عدم مصرف سالیسیلیک اسید) و کمترین میزان اولئیک اسید با میانگین ۸۰/۷ درصد متعلق به تیمار (آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه + عدم مصرف زئولیت و سالیسیلیک اسید) بود (جدول۴-۲۴). در هنگام وقوع تنش کمبود آب در طول دوره ی پر شدن دانه در ارقام متداول و ارقام دارای اولئیک اسید زیاد، افزایش نسبت اولئیک اسید به لینولئیک اسید نسبت به شرایط آبیاری مطلوب در جنوب ایتالیا (Flagella et al., 2000) و شمال این کشور (Baldini et al., 2000) گزارش شد. با افزایش شدت تنش آبی رشد گیاه کاهش می یابد و این کاهش رشد روی مواد منتقل شده به دانه ها مؤثر بوده و آن ها نیز کم می شوند و در نهایت روی اسید های چرب مانند اولئیک اسید تأثیر گذاشته و موجب کاهش آن می شود. با مصرف زئولیت و در اختیار داشتن رطوبت مناسب برای گیاه در نتیجه کمبود رطوبت جبران خواهد شد و همین امر باعث افزایش میزان اولئیک اسید خواهد شد. با مصرف سالیسیلیک اسید میزان اولئیک اسید نسبت به تیمار عدم مصرف آن افزایش نشان داد. چون گیاه در این زمان مواد مورد نیاز و سهم هر یک از مخازن را بهتر انتقال داده و در بذر ذخیره می کند.
(جدول۴-۲۱) نتایج تجزیه واریانس صفات
میانگین مربعات MS