۲-۲-۲- مطالعات انجام شده خارجی
هیوسلید[۲۲] (۱۹۹۵) نشان داده است که بین آموزش و بهرهوری رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد.
ساروی[۲۳] (۲۰۰۶) پژوهشی با عنوان بهبود بهرهوری به روش پیمایشی در غرب استرالیا انجام داد. و به این نتیجه رسید که، بهرهوری نتیجه ترکیب مؤثر سه عامل کارکنان، مدیران و ارباب رجوع میباشد.
راجر مورتون[۲۴] (۲۰۰۶) در تحقیقی تحت عنوان پیشرفت از طریق بهرهوری با مطالعه موردی در پنج شرکت آمریکایی به این نتیجه دست یافت که رهبری، کار تیمی، مشارکت و ارتباط بین اعضای تیم با همدیگر و با رهبری، بهرهوری را به میزان زیادی افزایش میدهد.
المید و کمیر[۲۵] (۲۰۰۸) نشان دادهاند، تأثیر مثبت و معناداری بین آموزشهای ارائه شده از سوی مؤسسه بر بهرهوری مؤسسه وجود دارد.
یانگ و همکاران[۲۶] (۲۰۰۹) نشان دادند، مطالعات انجام شده برروی مهارتهای رهبری و مدیریتی حاکی از این است که فعالیتهای مرتبط با توانمندسازی کارکنان، جزء اصلی فعالیتهای اثربخش مدیریتی و سازمانی است. توانمندسازی در سازمانها به عنوان ابزاری است که موجب تسهیل در ایجاد رفتـار انگیزشی و رفتاری که موجب افزایش بهرهوری میگردد، شناخته شده است.
کانن[۲۷] (۲۰۰۹) عوامل مؤثر بر بهرهوری را عواملی نظیر؛ نظام شایستهسالاری، نظام پاداش و خدمت، حقوق ماهانه مکفی، فوق العادههای شغلی و مزایای بازنشستگی، آموزش و بالنده کردن نیروی کار، بهبود اوضاع کاری و رفاه کارکنان، کارگروهی، نظام پیشنهادات، مشارکت و گردش شغلی کارکنان دانسته است.
۲-۳- معرفی بانک ملی[۲۸]
۲-۳-۱-تاریخچه بانک ملی
تشکیل بانک به شکل جدید نخستین بار در سال ۱۲۵۸ هجری شمسی ( ۱۲۹۶ ه ق) ده سال قبل از به وجود آمدن بانک شاهی از سوی حاج محمدحسن امین دارالضرب، یکی از صرافان بزرگ تهران به ناصرالدین شاه قاجار پیشنهاد شد. متاسفانه این پیشنهاد با دخالتهای بیگانگان، و عوامل آنان جامه عمل نپوشید، و بجای آن بانک شاهی در ایران مستقر گردید.
پس از استقرار مشروطیت، هنگامی که دولت از مجلس شورای ملی اجازه استقراض خارجی خواست، احساسات ملی که از وامهای گذشته و رفتار بانکهای بیگانه جریحهدار شده بود، به هیجان آمد، و نمایندگان مردم به منظور قطع نفوذ سیاسی و اقتصادی بانکهای مذکور و در ترمیم وضع مالی خزانه، ضمن مخالفت با استقراض خارجی تأسيس بانک ملی را خواستار شدند، و جمعی از بازرگانان و صرافان متعهد مشارکت در این بانک شدند، و در آذرماه ۱۲۸۵ اعلانی که مبین احساسات عمومی و علاقه مردم به تأسيس یک بانک اعتباری ملی در ایران بود، انتشار یافت.
در روز ۲۳ آبان ۱۲۸۵ میرزا ابوالقاسم ناصرالملک وزیر مالیه وقت مظفرالدین شاه، در مجلس شورای ملی حاضر شد، و از اوضاع نابسامان مالی کشور خبر داد. و پیشنهاد داد که دولت برای رفع این مشکل، مبلغی از کشورهای اروپایی وام دریافت کند. که با مخالفت شدید نمایندگان مواجه شد. نمایندگان پس از شور و پیگیری در روز ۹ آذر ماه همان سال، با تأسیس بانکی که بتواند برای کشور سود داشته و با سپردههای مردم به نفع کشور و مردم کار کند، موافقت کردند. خبر تشکیل بانک ملی با سرمایه ۱۵ میلیون (۳۰ کرور) قابل افزایش به ۵۰ میلیون تومان با وجد و شعف عموم ملت روبرو شد.
از طرفی دیگر، تغییرات ناگهانی در اوضاع سیاسی و انعقاد قرارداد ۱۹۰۷ میلادی، بین دولتهای روسیه و انگلیس و تقسیم ایران، و نیز آغاز جنگ جهانی اول، و ورود نیروهای اشغالگر به ایران، تمام کوششها و تلاشهای تشکیل بانک ملی را نقش بر آب کرد، و این آرزوی بزرگ مردم سالها به تعویق افتاد. پس از پایان جنگ جهانی اول و خروج اشغالگران از ایران، سرانجام قانون تأسيس بانک ملی ایران در جلسه مورخ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۰۶ به تصویب مجلس رسید، و اساسنامه بانک در ۱۴ تیر ماه ۱۳۰۷ مورد تصویب کمیسیون مالیه مجلس قرار گرفت، و در روز سه شنبه۲۰ شهریور ۱۳۰۷ بانک ملی ایران در تهران رسماً کار خود را آغازکرد.
اولین مدیر عامل بانک ملی دکتر کورت لنیدن بلات و معاون او فوگل به همراه ۷۰ کارشناس از کشور آلمان به ایران آمدند. بر حسب اساسنامه بانک، بانک ملی ایران به صورت یک شرکت سهامی دارای شخصیت حقوقی شناخته شد و تابع قوانین تجاری تلقی گردید .
سرمایه اولیه بانک ۲۰ میلیون ریال بود، که فقط ۸ میلیون آن پرداخت شد. و در سال ۱۳۱۴ سرمایه بانک به ۳۰۰ میلیون ریال و در سال ۱۳۳۱ به دو میلیارد ریال افزایش یافت. که تمام آن پرداخت شده است . این سرمایه در حال حاضر با افزایشی که در سال ۹۱ داشت حدود ۱۰۰ هزار میلیارد ریال میباشد .
با توجه به اینکه در آن تاریخ، متخصصین بانکی در ایران وجود نداشت، بموجب قانونی اجازه استخدام اتباع سویسی یا آلمانی به منظور اداره بانک داده شد. تعداد کارکنان بانک در روز افتتاح، اعم از ایرانی و آلمانی از ۲۷ نفر تجاوز نمیکرد. در حال حاضر تعداد کارکنان بانک ملی ایران بالغ بر ۴۵ هزار نفر است. در ابتدای تأسيس بانک، علاوه بر شعبه مرکزی دو شعبه در بازار تهران و بندربوشهر که مهمترین بندر بازرگانی آن روز ایران بود تأسيس گردید. نخستین نمایندگی بانک در خارج از کشور در سال ۱۳۲۷ در هامبورگ تأسيس شد .
تأسيس بانک کارگشایی: در سال ۱۳۰۵ بنگاهی بنام مؤسسه رهنی دولتی ایران، از محل وجوه صندوق بازنشستگی کارکنان دولت برای رفع حوائج مردم به وجود آمد، که تا سال ۱۳۰۷ تحت نظر وزارت دارایی اداره می گردید، پس از تأسيس بانک ملی به این بانک واگذار و در سال ۱۳۱۸ این مؤسسه بنام بانک کارگشایی مرسوم و یکی از سازمانهای تابعه بانک ملی محسوب شد .
در تاریخ ۲۲ اسفند ماه ۱۳۱۰ حق نشر اسکناس از تصویب مجلس شورای ملی گذشت، و رسماً به مدت ۱۰ سال به بانک ملی ایران اعطا شد، که به خودی خود قابل تمدید بود، و در فروردین ماه ۱۳۱۱ نخستین اسکناس بانک ملی ایران انتشار یافت.