جدول شماره ۴-۹ نتایج آزمون t وابسته

میانگین

انحراف معیار

خطای میانگین

t

df

sig

نگرانی تصویر بدنی

پیش از عمل و پس از عمل

۹/۳۲

۶۱۷۳۳/۱۸

۹۴۳۶۶/۲

۱۷۷/۱۱

۳۹

۰۰۰/۰

برای مقایسه نگرانی تصویر بدنی قبل و بعد از عمل جراحی از آزمون t نمونه ­های همبسته استفاده نمودیم. نتایج در جدول ۴-۹ نشان داده شده است. با توجه به جدول ملاحظه می­ شود، سطح معناداری احتمال آزمون t با مقدار ۱۷۷/۱۱ و ۳۹ درجه آزادی ۰۰۰/۰ = sig ‌می‌باشد. ‌بنابرین‏ تفاوت معناداری بین نگرانی تصویر بدنی پیش از عمل جراحی و پس از عمل جراحی وجود دارد.

فرضیه سوم: عمل جراحی پلاستیک موجب بهبود مؤلفه­ های بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی شده است.

جهت بررسی این فرضیه از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید که نتایج آن در جدول شماره ۴-۱۰ گزارش گردیده است.

جدول ۴-۱۰: نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه عمل جراحی پلاستیک با بهبود مؤلفه های بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی

متغیرهای پیش بین
R
F
سطح معنی داری F
Beta
مقدارt
سطح معنی داری

پذیرش خود

۸۳۹/۰

۷۰۵/۰

۳۶۵/۵

۰۰۰/۰

۳۷۶/۰

۴۲۸/۲

۰۲۲/۰

روابط مثبت با دیگران

۰۲۰/۰-

۱۱۸/۰-

۹۰۷/۰

خودمختاری

۰۶۴/۰-

۴۶۱/۰-

۶۴۸/۰

تسلط بر محیط

۰۹۹/۰-

۵۷۵/۰-

۵۷۰/۰

زندگی هدفمند

۳۵۵/۰

۶۲۸/۲

۰۱۴/۰

رشد فردی

۰۸۲/۰-

۶۶۴/۰-

۵۱۲/۰

ارزشیابی قیافه

۰۶۷/۰

۴۲۴/۰

۶۷۵/۰

جهت گیری قیافه

۱۶۵/۰-

۰۷۲/۱-

۲۹۳/۰

ارزشیابی تناسب اندام

۵۲۴/۰

۲۱۰/۴

۰۰۰/۰

جهت گیری تناسب اندام

۰۶۷/۰-

۴۸۸/۰-

۶۲۹/۰

وزن ذهنی

۰۴۹/۰-

۳۹۴/۰-

۶۹۷/۰

رضایت بدنی

۲۳۶/۰-

۴۸۵/۱-

۱۴۹/۰

همان گونه که در جدول فوق مشاهده می­ شود ضریب همبستگی چندگانه ® بین مؤلفه‌ ­های بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی برابر با ۸۳۹/۰ ‌می‌باشد و مقدار ضریب تعیین برابر با ۷۰۵/۰ ‌می‌باشد. بدین معنا که بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی قادرند ۷۰۵ درصد از تغییرات مربوط جراحی پلاستیک را پیش‌بینی نمایند که این مقدار با توجه به اینکه مقدار F (365/5) در سطح ۰۰۰/۰P< معنی دار ‌می‌باشد، نشان دهنده این است که بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی قادرند که عمل جراحی پلاستیک را پیش‌بینی نمایند. همچنین با توجه به مقدار بتا (Beta) ‌می‌توان نتیجه گرفت که مؤلفه‌ ­های پذیرش خود، زندگی هدفمند و ارزشیابی تناسب اندام متغیرهای پیش‌بینی کننده قوی­تری برای بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی می­باشند.

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

در این فصل ابتدا خلاصه­ای از پژوهش ارائه می­ شود و سپس نتایج به دست آمده در فصل چهارم مورد بحث قرار خواهد گرفت و پس از آن پیشنهادها جهت انجام تحقیقات بعدی ذکر خواهد شد.

۵-۱ بحث

تحقیق نیز با هدف مقایسه­ دو مؤلفه­ی بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی قبل و بعد از جراحی پلاستیک و اینکه جراحی پلاستیک موجب افزایش بهزیستی روانشناختی می­ شود مورد بررسی قرار ‌می‌گیرد. همچنین قصد دارد تا میزان استفاده از جراحی پلاستیک در افزایش بهزیستی روانشناختی و میزان استفاده از جراحی پلاستیک در کاهش نگرانی تصویر بدنی و میزان استفاده از جراحی پلاستیک در بهبود مؤلفه­ های بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی را مورد بررسی قرار دهد.

با توجه به موضوع پژوهش، روش تحقیق از نوع علیّ _ مقایسه­ ای ‌می‌باشد. جامعه آماری را کلیه زنان متقاضی جراحی پلاستیک را تشکیل می­دهد که ۴۰ زن مراجعه کننده به جراح پلاستیک به عنوان نمونه آماری از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف که در سال ۱۹۸۹ توسط کارول ریف و پرسشنامه چند بعدی روابط بدن – خود که به وسیله کش و همکاران در سال (۱۹۸۶ و ۱۹۸۷) برای ارزیابی تصویر ذهنی از جسم ساخته شده و فرم نهایی آن در سال ۱۹۹۷ آماده شده است بر روی آن ها اجرا گردید.

نتایج حاصل از این پژوهش نشان می­دهد که جراحی پلاستیک موجب افزایش بهزیستی روانشناختی می­ شود. همچنین جراحی پلاستیک موجب کاهش نگرانی تصویر بدنی می­ شود. عمل جراحی پلاستیک موجب بهبود مؤلفه های بهزیستی روانشناختی و نگرانی تصویر بدنی شده است.

۵-۲ نتیجه گیری

فرضیه اول: جراحی پلاستیک موجب افزایش بهزیستی روانشناختی می شود.

بر اساس اطلاعات جدول­های ۴-۶ و ۴-۷ رابطه معنی­داری بین جراحی پلاستیک موجب افزایش بهزیستی روانشناختی وجود دارد. هم­چنین در جدول ۴-۷ تفاوت معنی داری بین بهزیستی روانشناختی پیش از عمل جراحی و پس از عمل جراحی مشاهده شد.

نتایج پژوهش حاضر با پژوهش کلپ (۲۰۰۹)، سارور (۲۰۰۵)، پاشا، نادری و اکبری(۱۳۸۹) همسو می‌باشد.

یافته ها بیانگر این مطلب است افراد با انجام عمل جراحی پلاستیک باعث افزایش بهزیستی روانشناختی در آن­ها می­ شود. در ظاهر این طور به نظر می‌رسد که رابطه­ای میان جراحی و روانشناسی وجود نداشته باشد، اما تغییرات چشمگیری که در کنش و شخصیت شخصی که عیبی از صورتش برداشته می­ شود این مسأله را در ذهن روانشناسان و جراحان پلاستیک به وجود آورد که جراحی پلاستیک تأثیر به سزا و ماندگاری در جنبه­ های مختلف شخصیت انسان می­ گذارد.

شواهد حاکی از آن است که تغییر تصویر ذهنی در بسیاری از موارد، شخصیت کاملاٌ جدیدی می­آفریند. اغلب چاقوی جراحی در دست فرد جراح عصای جادویی بود که نه تنها قیافه­ی بیمار را تغییر می­داد، بلکه زندگی او را هم متحول کرد. جراحی زیبایی ممکن است فایده­های بسیاری داشته باشد که بارزترین آن بهتر کردن فیزیکی است که ایرادی دارد، ولی ظاهر فیزیکی ما عمیقاٌ از افکا درونی، احساسات، فهم، اهداف و تمایلات ما سرچشمه ‌می‌گیرد. در زندگی روزمره­ی ما از محل کار تا فعالیت­های اجتماعی دیگر، ما مایلیم بدنمان زیبا به نظر بیاید نه تنها از نظر حفظ سلامتی بلکه به لحاظ ظاهری نیز زیبا به نظر بیاید.

نیازهای بنیادی روانشناختی و عدم ارضای آن­ها، می ­تواند نقش بسزایی در تقاضای جراحی زیبایی بدون علت پزشکی داشته باشد. از آنجا که ارضای نیازها شرایط لازم را برای رشد و بالندگی، انسجام یافتگی و بهزیستی روانشناختی شخص فراهم می‌کنند (رایان و دسی، ۲۰۰۰) و زیربنای گستره وسیعی از رفتارهای ما را تبیین می‌کنند، مفهوم جالب و جذابی در روانشناسی است.

فرضیه دوم: جراحی پلاستیک موجب کاهش نگرانی تصویر بدنی می شود.

بر اساس اطلاعات جدول ۴-۸ رابطه معنی­داری بین جراحی پلاستیک و نگرانی تصویر بدنی وجود دارد. همچنین در جدول ۴-۹ تفاوت معناداری بین نگرانی تصویر بدنی پیش از عمل جراحی و پس از عمل جراحی مشاهده شد.