• • دیدار از دوستان و بستگان

• • مسافرت‌های تجاری

• • حظور در نمایشگاه هاو کنفرانس ها

• • بازدید ‌از میراث فرهنگی

  

• • سفرهای مذهبی

• • حضوردرمراسم و محل حوادث

• • رفع مسائل درمانی- بهداشتی

• • خریدهای تفریحی

• • مسائل آموزشی

بر مبنای این انگیزه ها عملکرد در فضای شهری چند بعدی می شود.رویکرد به درون در ‌پاسخ‌گویی‌ به نیازهای اقتصادی و رویکرد به بیرون در کنش متقابل فرهنگی یا در بعضی موارد تضادهای ناشی از آن است.

به دنبال آشکار شدن بازتاب منحنی زندگی شهری،برنامه ریزی در زمینه اوقات فراغت در صدر اولویت های شهری قرار گرفت واین امر به زایش گردشگری شهری منجر گردید(مافی،سقایی،۲۸:۱۳۸۸). سبک زندگی اکسپرسیونیستی در همپوشی با شهر نشینی گستره وسیعی می‌یابد ومیل یه گذران اوقات فراغت در شهرها فزونی می‌گیرد. از این رو شهر نشینی امر گردشگری را تسهیل نموده است، به گونه ایی که فشردگی فضا- زمان در بسترسازی پسامدرن، درصد بالایی از گردشگری را شکل داده است(پاپلی یزدی،سقایی،۱۸۸:۱۳۸۵).امروزه به منظور جذاب تر کردن مراکز شهری کوشش های بسیارچشمگیر صورت می پذیرد که سبب تغییرات فضایی گسترده در شهرها شده است. این کوشش ها در درجه اول برای جلب توجه و تامین نیازهای ساکنان شهرها صورت می‌گیرد که البته گردشگران از این اقدامات و زیباسازی بهره مند می‌شوند ‌بنابرین‏ جاذبه های شهری ،علایق روزافزون نسبت به منابع و میراث محلی است که به وسیله پدیده‌های همگرا مانند موفقیت های نمایشگاه های بزرگ و افزایش میزان دیدار از گنجینه ها وبناهای تاریخی آشکار می شود(فرجی راد،نصیری،۳۰:۱۳۸۹). شهرها و گردشگری دارای روابط مکملی هستند چرا که همه انواع گردشگری به نوعی به کانون ها و خدمات شهری نیازمند می‌باشند ‌بنابرین‏ در هر گونه برنامه ریزی برای توسعه و ترقی گردشگری باید به توانمندی کانون های شهری در ارائه خدمت (مستقیم و غیر مستقیم) نیز توجه شود.

۲-۲-۲ گردشگری روستایی

امروزه اشکال جدیدی از جهانگردی در حال تکامل می‌باشد ودراین میان گردشگری روستایی یکی از بخش های مهم گردشگری است و به عبارتی یکی از نتایج گردشگری می‌باشد که قابل دسترس گردشگران است این گردشگری با سایر بخش های گردشگری مثل گردشگری ساحلی، شهری، سفرهای دریایی رقابت می‌کند(شکور و همکاران،۵۹:۱۳۹۰).

گردشگری روستایی در سده های ۱۹ و ۲۰ شکل گرفت و به صورت یک بخش جداگانه ومشخص گردشگری با توجه به رشد تقاضا و بیشتر به دلیل افزایش قابلیت دسترسی و تحرک،افزایش درآمد واوقات فراغت گسترش یافت ولی ماهیت تقاضا با توجه به افزایش رقابت در بین مقاصد و جاذبه ها ی جدید گردشگری تغییر پیدا می‌کند (رضوانی،۶۷:۱۳۸۷).

گردشگری روستایی در کشورهای مختلف معانی و برداشت هاو خدمات متفاوتی دارد.برای مثال در اسلوواکی،مهم ترین قالب گردشگری روستایی،سیاحت در مزارع خانوادگی است؛جایی که مهمان به همراه خانواده کشاورز در اتاق مهمان زندگی می‌کند.در یونان مهم ترین خدمات گردشگری روستایی تامین محل استراحت و صبحانه است که شامل منزل روستایی با لوازم سنتی آن،صبحانه سنتی است(دربان،۵۳:۱۳۸۵) در مجارستان، اصطلاح گردشگری دهکده ایی رایج است. در اندونزی نیز گردشگری روستایی به طور جدی در کشتزارهای مناطق دوماترا و جاوه توسعه یافته است که غالبا گردشگرها برای دیدن فعالیت هایی از قبیل کاشت برنج و شیره گیری از کائوچو به مزارع سر می‌زنند. فرانسه هم که نمونه بارزی از فعالیت های گردشگری روستایی است، روستائیان مبادرت به اختصاص جایگاه هایی در مزارع خود برای اردو زدن گردشگران می‌کنند یا خانه های موسوم به گیتس^[۶] را برای مدتی کوتاه به صورت اجاره ایی در اختیار گردشگران قرار می‌دهند(بقایی و همکاران ،۲:۱۳۸۴) در فلاند نیز گردشگری روستایی به اجاره کلبه های روستایی به گردشگران و تدارکات خدمات برای آن ها اطلاق می شود.اما به طور کلی گردشگری روستایی دربرگیرنده دامنه ایی از فعالیت ها وخدمات مربوط به تفرح در آرامش برای گردشگران است که به وسیله کشاورزان و مردم روستایی برای جذب گردشگران به مناطق خود و به منظور کسب درآمد صورت می‌گیرد(Cannonk kigg,1994: 2).

به طور کلی گردشگران روستایی از دو جنبه اهمیت دارد.یکی به عنوان یک فعالیت گسترده جهانی ودیگری از نظر تأکید برآن در سیاست های توسعه منطقه ای و محلی؛از همین رو منطقی است که بپذیریم تعریف قابل قبول و عام از گردشگری روستایی وجود ندارد(رحیمی،۲۲۶:۱۳۸۱).اما برخی از تعریف ها در زمینه گردشگری به قرار زیر است:

کمیسیون جامعه اروپا در سال ۱۹۸۶ گردشگری روستایی را چنین تعریف کرد:«گردشگری روستایی،تنها شامل گردشگری کشاورزی نیست، بلکه همه فعالیت های گردشگری در مناطق روستایی را شامل می شود»

«گردشگری روستایی عبارت است از فعالیت ها ‌و گونه های مختلف گردشگری در محیط های مختلف روستایی وپیرامون آن ها که دربردارنده آثار مثبت/منفی برای محیط زیست روستا،انسان وطبیعت است»(سقایی،۱۲۲:۱۳۸۳).

معصومی(۱۳۸۲)گردشگری روستایی را به کلیه فعالیت ها و خدماتی که توسط کشاورزان،مردم و دولت ها برای تفریح ‌و استراحت گردشگران و همچنین جذب گردشگران در نواحی روستایی صورت می‌گیرد تعریف می کندکه می‌تواند شامل گردشگری کشاورزی،گردشگری مزرعه،گردشگری طبیعی و گردشگری فرهنگی شود. در تعریفی دیگر می توان گردشگری روستایی را فعالیت گردشگری در محیط روستایی دانست ویا در یک حوزه کاربردی وسیع تر،آن را فعالیت های گردشگری در حوزه غیرشهری که فعالیت انسانی در آن اقتصاد وابسته به زمین مخصوصا کشاورزی در جریان است تعریف نمود(حیدری،۵۸:۱۳۸۷).گروه مردمی گردشگری آمریکا(pot)نیز گردشگری روستایی راهرآن چیزی می‌داند که گردشگران را به نواحی پیرامون مادر شهرهای اصلی جذب می‌کند(Know,2002).

روستاها عمدتاً واحدهمگن طبیعی،اجتماعی،اقتصادی وفرهنگی است که شغل ساکنان آن دامداری،زراعت، باغداری،صیادی،صنایع دستی ویا ترکبی از اینهاست. یکی از عوملی که باعث ورود گردشگران ‌به این مناطق می شود ممکن است در رابطه با مشاغل روستایی باشد اما بهترین جاذبه های روستایی یا دلایلی که گردشگران جذب روستاها می شوندمی شوندرا می توان به شرح زیر بیان نمود:

* شرایط طبیعی و مورفولوژیکی روستا

*شیوه زندگی،آداب و رسوم و فرهنگ

*خانه ها ‌و اماکن روستایی(مانند کلبها،خانه های کاه گلی و گلی و…)

*صنایع دستی و محلی(رضوانی:۱۳۷۶)

*جاذبه های بکر پیرامون روستا

*جاذبه های اقتصادی

*جاذبه های فرهنگی واجتماعی روستا(مرادنژاد ‌و نظری:۱۳۸۲)

*حیوانات بومی و محلی روستا

*گیاهان خاص و کمیاب

*آثار تاریخی و باستانی روستا

*غذاهای محلی و سنتی روستا(FFTC:2012).

از دیگر انگیزه های گردشگری روستایی را می توان سیاحت، ورزش (آبی،هوایی،زمینی)، فعالیت های اکتشافی، فرهنگی و فعالیت های مربوط به سلامتی را نام برد(Tchetchik & Fleischer:2004).