اسماعیل پور، خواجه و مهدوی (۱۳۹۲) در پژوهشی با عنوان پیشبینی رضایت زناشویی همسران بر اساس باورهای ارتباطی و مهارت های ارتباطی در نمونه ای به حجم ۸۰ زوج از ساکنین شهر تبریز به این نتایج دست یافتند که مهارت های ارتباطی و مدت ازدواج پیشبینی کننده های معنادار رضایت زناشویی مردان هستند. همچنین، مهارت های ارتباطی و برخی از باورهای ارتباطی از جمله باور به کامل بودن همه چیز در روابط زناشویی، انجام همه کارها با کمک یکدیگر و رمانتیک گرایی، به ترتیب نقش معناداری در پیشبینی رضایت زناشویی زنان داشتند. سهم سایر باورهای ارتباطی در پیشبینی رضایت زناشویی افراد معنادار نبود.
منجزی، شفیع آبادی و سودانی (۱۳۹۱) در پژوهشی با عنوان اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی زناشویی زوج ها در جامعه جامعه آماری زوج های شهر اصفهان در سال ۱۳۸۹ و ۳۰ زوج به عنوان نمونه تحقیق بود که به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند، به این نتایج دست یافتند که آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر بهبود رضایت مندی زناشویی زوج ها در پس آزمون و پیگیری مؤثر بوده است.
باقریان و بهشتی (۱۳۹۰) در پژوهشی با عنوان اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی زناشویی مبتنی بر آموزه های اسلام با سازگاری زناشویی در جامعه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه شهرستان لار در شش ماه اول سال ۱۳۸۸ و نمونه متشکل از ۳۰ زوج که به طور تصادفی از میان جامعه فوق الذکر انتخاب و در در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شده بودند به این نتایج دست یافتند که آموزش مهارت های ارتباطی زناشیوو مبتنی بر آموزه های اسلام بر سازگاری زناشویی تأثیر مثبت دارد.
غلام زاده، عطاری و شفیع آبادی (۱۳۸۸) در پژوهشی با عنوان اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر کارایی خانواده در زوجین مراجعه کننده به مرکز بهزیستی شهر اهواز در نمونه ای شامل ۳۰ زوج که البته یکی از موانع این پژوهش نیز به علت محدود بودن تعداد جامعه، همه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره بهزیستی در نمونه شرکت داده شدند. محققان به این نتایج دست یافتند که آموزش مهارتهای ارتباطی موجب افزایش کارایی خانواده در مقوله های حل مشکل، ارتباط، نقش ها، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی، کنترل رفتار و عملکرد کلی خانواده در گروه آزمایش شده است.
رضازاده (۱۳۸۷) در پژوهشی با عنوان رابطه مهارت های ارتباطی و سازگاری زناشویی در دانشجویان در نمونه ای به حجم ۱۳۲ زوج دانشجو به این نتایج دست یافت که بین مهارت های ارتباطی و سازگاری زناشویی رابطه وجود دارد. همچنین میزان سازگاری زناشویی زوج های دارای مهارتهای ارتباطی قوی در ابعاد مختلف روابط زناشویی، به طور معنادار بیشتر از زوج های دارای مهارت های ارتباطی ضعیف بود.
سلامت(۱۳۸۶) در پژوهشی تحت عنوان اثربخشی مهارتهای ارتباطی با بهره گرفتن از روش تحلیل ارتباط متقابل بر کاهش تعارضات زناشویی زوجین نشان داد که کاهش تعارضات در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری دارد.
شیرالی نیا(۱۳۸۶) نیز به این نتیجه رسید که آموزش مهارت های ارتباطی، موجب تغییر در الگوهای ارتباطی زوجها و ایجاد احساس خوشایند و مثبت بیشتری میان آنان شده است.
اصلانی(۱۳۸۳) در پژوهش خود به بررسی نقش مهارت های ارتباطی در کارایی خانواده پرداخت. نمونه تحقیق او ۱۶زوج از دانشجویان متأهل دانشگاه تهران بودند، نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی باعث بالا رفتن کارایی خانواده در مقوله های حل مشکل، ارتباط، نقشها، همراهی عاطفی، کنترل رفتار و عملکرد کلی خانواده شد.
ب) تحقیقات انجام شده در خارج از کشور:
همچنین مطالعات مختلفی در خارج از کشور درباره تاثیر مهارت های ارتباطی بر کارایی خانواده و زندگی زناشویی انجام است که همگی موید تاثیر آموزش ارتباطات بر کارایی است؛
فربد، قمری و امیری مجد (۲۰۱۴) در پژوهشی با عنوان بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر صمیمیت و کیفیت زندگی زنان متاهل در نمونه ای به حجم ۳۰ نفر که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند و همچنین به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه کنترل و ۱۵ نفر در گروه آزمایش جایگزین شده بودند به این نتایج دست یافتند که آموزش مهارت های ارتباطی باعث افزایش صمیمییت زناشویی و کیفیت زندگی زنان متاهل در روابط با شوهرانشان می شود. همچینین نتایج این پژوهش نشان داد این نوع برنامه های آموزشی مهارت های ارتباطی میتواند کیفیت زندگی شوهران را در تعامل با همسرانشان را افزایش دهد.
کرباسی داهوجی، منظری توکلی و رضوی نعمت اللهی (۲۰۱۴) در پژوهشی به عنوان تاثیر مهارتهای ارتباطی بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی مادران دارای دختران دبیرستانی در جامعه ای متشکل از ۵۸۵۰ مادر دارای دختر دبیرستانی شهر کرمان که به صورت تصادفی۵۰ نفر از این مادران به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دوگروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند (۲۵ نفر گروه کنترل و ۲۵ نفر گروه آزمایش). مهارت های ارتباطی در قالب ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به افراد جایگزین شده در کروه آزمایش ارائه گردید. پژوهشگران به این نتایج دست یافتند که آموزش مهارت های ارتباطی بر روی رضایت زناشویی و کیفیت زندگی مادران دارای دختر دبیرستانی مؤثر است.
فتحی اقدم، احدی و جمهری(۲۰۱۲) در پژوهشی با عنوان بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر تعارضات زناشویی و کیفیت زندگی زنان شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران با نمونه ای به حجم ۳۲ نفر در زنان متاهل شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد تهران واحد علوم و تحقیقات که به صورت تصادفی انتاخب و همچنین به صورت تصادفی در در گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند، به این نتایج دست یافتند که رابطه آماری معناداری بین آموزش مهارت های ارتباطی و کاهش تعارضات زناشویی و افزایش کیفیت زندگی زنان متاهل وجود دارد.